🌹💥🔥💔"শুকান পাতৰ সেমেকা নিয়ৰ" 🍁🍁🍂🥀🪸

 -নাট্যমন্দিৰৰ দুৱাৰদলি উন্মচোনৰ সেই সন্ধিয়া ক্ষণ সকলোপিনে উগুল-থুগুল পৰিৱেশ । নাজানো কিয় মই বন্ধু-বৰ্গৰ আমোদ আলোচনাৰ পৰা বিৰত হৈ এবাৰ  মন্দিৰৰ চৌপাশলৈ নিজৰ আক্ষিক নজৰ ফুৰালো হঠাতে  নাট্যমন্দিৰৰ জপনাৰ মুকুটলৈ মোৰ লক্ষ্য পৰিল নিয়ৰৰ টোপাল বোৰে মুকুটৰ জিলিকনিক বহুগুণে বঢ়াই দিছিল। অলেখ অগনন মানুহৰ উপস্থিত আৰু বিভিন্ন Coloring/Stylish Light'ৰ পোহৰেৰে নাট্য-মন্দিৰৰ চৌহদ ৰমক-জমকীয়া হৈ আছে। মানুহৰ এই বিশাল সমাগমৰ আৰঁত বহু মানুহৰে মুখমণ্ডল দেখিছো কিন্তু সমিক্ষাৰ অন্তত নিজান মনত বজ্ৰপাত পৰিল  সেই লাজুকি হাহিঁৰে পৰস সনা  মধুময় সেই  মুখনি খন দেখি। বান্ধৱী কেইজনীৰ সৈতে কথাৰ আলাপ-আলোচনাত ব্যস্ত-মগ্ন  কথাঁৰ উদ্বিগ্নতাতেই তাইৰ মুখনিত জিলিকি উঠা প্ৰতিটো হাহিঁৰ প্ৰতিছব্বিয়ে মোৰ মন উন্মনাক বাৰে বাৰে আকৰ্ষিত কৰিছিল আৰু জগাইছিল মনত এক নিবিৰ নিৰাকাৰ গভীৰ আশাৰ প্ৰমাস্পন্দন। গোলাপ ফুলৰ কোমল আলফুলিয়া পাহিৰ দৰে সেই লাৱনি উঠৰ কথন ভঙ্গিমাই মোক বাৰে বাৰে বেবচ বাধ্য  কৰাইছিল তাইৰ পিনে চাবলৈ আৰু চালেই যেন নিথঁৰতাৰে হৈ ৰৈ যাও সেই মুখনিৰ মাধুৰ্য্যতাৰ ৰূপৰ আৰঁত । এটা ক্ষণতে যেন মই হেৰুৱালো সকলো মন-মগজুৰ সৃষ্টি-বুদ্ধি। 

-পৰিৱেশ আৰু পৰিস্থিতিৰ উমান বুজি মই সিদ্ধান্তত নিশ্চিত হলো সেই ছোৱালীজনীক লগ কৰিবলৈ। উপায় উত্তৰৰ বাবে বন্ধুত্বতৰ সংগত থকা প্ৰতিজন বন্ধুৰে পৰা কথা উলিয়াব চেষ্টা কৰিলো। সেই ছোৱালীজনীৰ সংগতি কথা বিষয়ে কিছু  সম্ভেদে উলিয়াবৰ বাবে চেষ্টা কৰিলো । বন্ধু-বান্ধৱী পৰা সেই ছোৱালীজনীৰ কিছু সত্য তথ্য সংগ্ৰহ কৰিবলৈ সক্ষম হলো, ছোৱালীজনীৰ বিষয়ে কিছু কথা গম পোৱাত  মনৰ উৎসুকতা বহুগুণে বাঢ়ি গ'ল তাইক  লগ ধৰিবলৈ তাইৰ লগত চা-চিনাকি হবলৈ । কিন্তু কথাঁতেই আছে যে   "ভৱা কথাই নহয় সিদ্ধি বাটত আছে কনা বিধি"   মই আ-প্ৰাণ চেষ্টা কৰিলো সেই স্নিগ্ধ নিশাৰ  সমাগমত তাইক লগ ধৰিবলৈ   কিন্তু অৱশেষত  বিধিৰ লিখনে মোক নিমিলালে সেই  আকুলতাৰে অপেক্ষা কৰা মিলন ক্ষণক । নাজানো কলৈ গ'ল  চকুৰ পলকৰ আৰঁতেই হেৰাল তাই মোৰ ভাগ্যৰ পৰা দুনাই সেই মানুহৰ  বিশাল সমাগমত তাইক দেখা নাপালো।  সেই স্পৰ্ধাৰে জিলিকা মুখনি আৰু দেখিবলৈ নাই সেই ৰোমোন্থন স্থলিত আৰু যেন বহু নিলগত ৰৈ গ'ল মিলন সম্ভেদৰ আশা-প্ৰত্যাশা নিৰাশাৰে। ৰৈ  ৰৈ বৈ আহিছে  নিয়ৰৰ চেচা শিহৰণ  নাট্য-মন্দিৰৰ চৌহদত  তুমাক আৰু পুনৰায় নেদেখি  সকলো যেন স্তব্ধ হৈ পৰিছে । প্ৰথম চাওনিৰ উমানতেই দুচকুয়ে ৰচিছিল অলেখ সপোন  সেই সপোন বুকুচাত লৈয়ে  তোমালৈ বুলি আছিলোহি ইয়াতেই ৰৈ । 

- নাট্য-মন্দিৰ উন্মচোনৰ সকলো কাৰ্য্য-ক্ৰমণিকাৰ  অন্ত পৰিল  গাও বাসিন্দাৰ লগতে সকলো অতিথি-গণ যাবলৈ  ওলালে মোৰ বন্ধু-বৰ্গই ও এখোজ দু-খোজ কৈ বাঁট মেলিব  ললে । কিন্তু মোৰ দুচকুৱে এটিয়াও অপেক্ষাৰত  এটি  আশা লৈ কিজানি ভাগ্য ক্ৰমে পুনৰায় এবাৰ  দেখাই হয় ।  মই এঠাইতে ৰৈ থকা দেখি মোৰ বন্ধু কেইজনে বাট লোৱাৰ পৰা উলতি  মোৰ কাষ চাপি মোক  সান্তনাৰ বুজনি দিব ধৰিলে । ক্ষন্তেকীয়া সময়ত যথা-সম্ভৱ কথাৰে বুজোৱাত  মই সিহঁতক  এ শাৰী বাক্যৰে সিহঁতৰ কথা বন্ধ কৰি দিলো "এ হ'ব দে বুজিলো"  । বন্ধু কেইজনৰ  সান্তনা দায়ক কথাঁৰে মোৰ মন ভূল যোৱা নাছিল কিন্তু মই সিহঁতৰ অপুৰ  প্ৰয়াসত আপ্লুত হৈ  মই এইটো মানি লৈছিলো  যে  'যি হৈ গ'ল সেয়া ভালেই হৈ গল ,যি হৈ আছে সেয়া ভালৰ বাবে হৈ আছে  আৰু যি ভবিষ্যতত  হ'ব লগা আছে সেয়াও নিশ্চয় ভালৰ বাবে হব । 

-এনেকৈয়ে আমি গোটেই কেইজন বন্ধু-মিলি নাট্য-মন্দিৰৰ দুৱাৰ দলিৰ পৰা বিদায় ললো। ঘৰ আহি পোৱাত ক্ৰমে ৰাত্ৰীৰ ১০:০০ বাজি পাৰ হৈছিল । মায়ে সাজিঁথোৱা ভাতৰ সাজঁ ড্যাইনিং/dining  টেবুলতে/  table'তে ৰ'ল  ভাত খাবৰ একেবাৰে মন নগল নাজানো কিয়  কি ব্যাধিয়ে লম্ভিলে মোক ভোকে নধৰা হ'ল  এই ৰাতিখন।  অথচ সেই নাট্য-মন্দিৰত থকা সময় সন্ধিয়া ক্ষণৰ পৰা এটোপ পানীও পেটত পৰা নাই । সচাঁকৈ প্ৰথম প্ৰেমাস্পন্দৰৰ শক্তি অপাৰ যিয়ে মন-মস্তিষ্কৰ লগতে শৰীৰৰ দৈহিক আভ্যন্তৰীণ সৃষ্টিতো পৰিবৰ্তন আনি দিয়ে ।

এই বোৰ কল্পনা কৰিয়েই মই বিচনাত শুই পৰিলো । এক্ষন্তকৰ বাবেও এই ভাৱি থকা কথা বোৰ মোৰ মনৰ পৰা আতঁৰ নহল। আশা-নিৰাশাৰ দোমোঁজাত পৰি মন ব্যাকুলতাত পৰে গৈ   "কিয় বাৰু ভাগ্যত নথকা জনৰ লগত আমাৰ দেখা হয় এক ক্ষণৰ বাবে হলেও সেই চকুৰ চাওনি যাৰ কোনো সিমা নাই যাক এৰাই চলাতো বৰ  কঠিন " ।

সময় সলনি হয়  সকলো পৰিবৰ্তন হয় তাৰে মাজতে জীয়াই থকাটোৱে মানৱতা  কিন্তু নাজানো এই পৰিবৰ্তন মোৰ বাবে ভালৰ  দিশ নিৰ্ধাৰিত  কৰিব  নে বেয়াৰ দিশ নিৰ্ধাৰিত কৰিব । মই সামান্যতৰ মানৱ এই সৃষ্টি মোৰ অধীন নহয়  "নিয়ৰৰ চেচা টোপালৰ স্নিগ্ধতাতেই মই বিচৰণ কৰা এটি নিহত শুকান পাত"।।।। ❤️🤗☺️😊✍️🙏