Chintu Mani Das

 সময় সলনি হ'ল  লগতে সময়ে সলনি কৰিলে ঠাই পৰিৱেশ আৰু আনিলে পৰিবৰ্তন পৰিস্থিতিৰ অনুদান লৈ, কিন্তু আজিও সেই তাহানিৰ স্মৃতিবোৰ ৰঙীন মাদকতাৰে বিলীন হৈ আছে মনৰ গোপন দুৱাৰৰ আঁৰত। য'ত নাই স্বাৰ্থ, দু-চিন্তা , বিৰক্তি আৰু কামনাৰ কিঞ্ছিত মনোভাৱ,। মাথোঁ মনত এক আশাৰ জন্ম হৈছিল কাৰোবাক আপোন কৰি লোৱাৰ। মানুহে কয় অতীতত যি হৈ গ'ল তাকে লৈ চিন্তা নকৰি সোঁৱৰি নাথাকি বৰ্তমানত এনে কামবোৰ কৰিব লাগে যিয়ে ফলপ্ৰসূভাৱে আমাৰ এটি সুন্দৰ ভবিষ্যত গঢ়াত সহায় কৰে। কিন্তু, তেতিয়া কি হব যেতিয়া আমি এৰি অহা হৰ্ষ-বিষাদৰ অতীতে গৈ আমাক পুনৰায় লগ দিয়ে আমাৰ ভবিষ্যতত। বিৱৰণি এটি চমু কল্প-কাহানিৰে,...... নিহাৰে, জীৱন যাত্ৰাৰ পথত যাত্ৰী হৈ আজি নগৰ অভিমুখি বাছত উঠিল এঠাইলৈ বুলি, কৰ্ম ব্যস্ততাৰ জোৰত যেন ভাগৰুৱা দেহ লৈ ওলাইছে । সকলো ঠিকেই আছিল খিৰিকীৰ কাষৰ Seat'ত বহি বাহিৰৰ দ্ৰুতগামি পৰিৱেশৰ আমোদ লৈ  যাত্ৰা অব্যাহত, এনেতে ক্ৰমেও তিনিটা মান "Bus Station" পাৰ হোৱাৰ পাছত Fourth No. "Bus station"ত পাৰ হোৱাৰ পাছতে "Bus গাড়ী" খন আকস্মিক ভাৱে খুব জোৰেৰে "Brake" মাৰি গাড়ীখন ৰখালে, দুৰ্ঘ...